در کتاب نفت و قدرت سیاسی (Carbon Democracy) اثر تیموتی میچل متوجه میشویم که چه ارتباطی بین دموکراسی و سوخت فسیلی وجود دارد؟
سوخت فسیلی هم دموکراسی مدرن را ممکن میسازد و هم محدودیتهایی برای آن ایجاد میکند، برای درک این محدودیتها باید با آنچه ظهور گونه مشخصی از سیاست دموکراتیک را ممکن میسازد، آشنا شویم.
چیزی که نام آن را دموکراسی کربنی میگذاریم، در پی حمله آمریکا به عراق در سال 2003 در مورد یکی از این محدودیتها بحثهای زیادی شد. اغلب گفته میشود که یکی از ویژگیهای برجسته خاورمیانه فقدان دموکراسی است و از نظر بسیاری از کسانی که درباره این منطقه مهم و حیاتی مینویسند، نفت عامل این فقدان است.
کشورهایی که بخش عمدهای از درآمدشان از صادرات نفت به دست میآید، کمتر به دموکراسی گرایش دارند، موج خیزشهایی که جهان عرب را در سال 2011 درنوردید حکایت از رابطه مستقیم بین درآمدهای بالای نفتی و مشکل مطالبات فزاینده مردم برای برخورداری از زندگی دموکراتیک و برابرتر داشت. در مجموع هر چقدر که کشوری نفت کمتری تولید میکرد و تولید آن نیز سریعتر کاهش پیدا میکرد، مبارزات دموکراسیخواهانه در آن گستردهتر بود.
تونس و مصر که خیزش در آنها آغاز شد و یمن، بحرین و سوریه که قیام به سرعت در آنها گسترش یافت، از جمله کوچکترین تولیدکنندگان نفتِ منطقه بودند و در همه آنها نیز تولید نفت رو به کاهش داشت.
در این کتاب، نویسنده تاریخ انرژی را مورد بازاندیشی قرار میدهد و درکی از سیاستهای زیست محیطی، مبارزه برای دموکراسی و جایگاه خاورمیانه در جهان پست مدرن به دست میدهد.
دیدگاهها0
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.